Dowódcy 32 Pułku Piechoty Landwehry

Dowódcy 91 Brygady Piechoty Landwehry

Dowódcy 32 Pułku Piechoty Landwehry

1901 - 1907 Oberst Artur Jakesch (1848 - 28.04.1923)

1908 - 1910 Oberst Alfred Edler von Schwertführer (23.09.1857 - 15.02.1943)

1911 - 1911 Oberst Franz Schindler

1912 - 1914 Oberst Silvester Edler von Lucanović (31.12.1859 - 04.09.1914)

1915 - 1918 Oberst Karol Stanisław Schubert (01.03.1864 - 1954)

Dowódcy 91 Brygady Piechoty Landwehry

Sierpień 1914 – Luty 1916 Generalmajor August Urbański von Ostrymiecz

Luty 1916 - 1917 Generalmajor Lorenz Frauenberger

1918 Generalmajor Heribert Marchesani

Dowódcy 46 Dywizji Piechoty Landwehry

Sierpień 1914 – Wrzesień 1914 Generalmajor (FML) Karl Nastopil

Wrzesień 1914 – Luty 1915 Generalmajor Adam Brandner Edler von Wolfszahn

Luty 1915 – Wrzesień 1915 Generalmajor (FML) Karl Czapp von Birkenstetten

Wrzesień 1915 - Luty 1916 Generalmajor Otto Gössmann

Luty 1916 – Czerwiec 1918 Generalmajor (FML) August Urbański von Ostrymiecz

Czerwiec 1918 – Listopad 1918 Generalmajor Gustav Fischer Edler von Poturzyn

46. Schützen-Division

Dowódcy:

Początek wojny - początek października 1914: FML. Karl Edler von Nastopil.
Początek października 1914 - początek lutego 1915: GM. Adam Brandner Edler von Wolfszahn.
Początek lutego - koniec września 1915: GM. Karl Czapp von Birkenstetten.
Koniec września 1915 - koniec lutego 1916: GM. Otto Gössmann.
Koniec lutego 1916 - koniec czerwca 1918: GM. (FML.) August Urbánski von Ostrymiecz.
Koniec czerwca 1918 - koniec wojny: GM. Gustav Fischer Edler von Poturzyn.

Szefowie sztabu:

Początek wojny - połowa stycznia 1915: Hptm. (Mjr.) Emil Hondl.
Połowa stycznia 1915 - koniec sierpnia 1917: Mjr. (Obstlt.) Friedrich Buley.
Koniec sierpnia 1917 - koniec wojny: Mjr. (Obstlt.) Friedrich Gf. Belrupt-Tissac.

Udział K. k. 46. Landwehr Infanterie Division [K. k. 46. Schützen Division] w ważniejszych operacjach:

1914

Schlacht bei Kraśnik 23. bis 25. Aug. 1914

Schlacht vor Lublin 26.Aug. bis 1.Sept. 1914

Rückzug .südlich von Lublin 7. bis 9. Sept. 1914

Bereitstellung für den Herbstfeldzug nördlich der Weichsel Ende Sept. 1914

Vorrückung nördlich der Weichsel 1. bis 6. Okt. 1914

Verschiebung an die Kamienna Mitte Okt. 1914

Schlacht bei Iwangorod 22. bis 26. Okt. 1914

Rückzug an die Opatówka 27. bis 31. Okt. 1914

Gefecht an der Opatówka 31. Okt. bis 2. Nov. 1914

Schlacht bei Krakau 16. bis 25. Nov. 1914
Verfolgung der Russen nach der Schlacht bei Limanowa-Łapanów nördlich der Weichsel 15. bis 18. Dez.1914

Kämpfe an der Nida 20. bis 31. Dez. 1914

1915

Durchbruchschlacht bei Gorlice 2. bis 8. Mai 1915

Vorrückung auf dem nördlichen Weichselufer 11. bis 15. Mai 1915
Schlacht bei Opatów 15. bis 22. Mai 1915
Schlacht bei. Przemysl 24. Mai bis 4. Juni 1915

Besetzung von Sandomierz 23. Juni 1915

Kämpfe bei Tarlów 29. Juni bis 2. Juli 1915

Verschiebung nach Lemberg 3. bis 8. Juli 1915

Vordringen bis Cholm 15. Juli bis 1. Aug. 1915,
Eroberung von Sokal 15. bis 18. Juli 1915

Kämpfe am Bug 19. Juli bis 4. Aug. 1915

Vorstoß über Kowel 19. bis 26. Aug. 1915

Offensive in Wolhynien 26. Aug. bis 13. Sept. 1915

Verschiebung zur 2. Armee 15. und 16. Sept. 1915

Rückverschiebung zur 1. Armee 19. Sept. 1915

Kämpfe bei Koryto 7. und 8. Okt. 1915

1916

Junioffensive der Russen in Wolhynien 4. bis 15. Juni 1916

Kämpfe bei Krasnoje 10. Juni 1916

Rückzug hinter den Styr 11. Juni 1916

Kämpfe am Styr 13. Juni 1916

Kämpfe bei Tarnawka 15. Juni 1916
Rückzug an die Reichsgrenze 16. Juni 1916

Kämpfe bei Ostrow 17. bis 19. Juni 1916

Kämpfe an der Plaszewka 22. und 24. Juni 1916
Kämpfe bei Peremyl 30. Juni bis 3. Juli 1916

Kämpfe bei Werben 4. Juli 1916

Kämpfe östlich von Peremyl und Lipa 16. bis 19. Juli 1916

Schlacht bei Beresteczko 20. und 21. Juli 1916

Schlacht bei Brody 22. bis 28. Juli 1916

1917

Ten sam obszar działań. Bez udziału w większych operacjach.

1918

Verschiebung zur Heeresgruppe Boroevic März 1918

Schlacht am Piave 15. bis 25. Juni 1918

Rückzug hinter die Livenza 30. und 31. Okt. 1918

Rückzug hinter den Tagliamento 1. und 2. Nov. 1918

Letzte Rückzugskämpfe der Isonzoarmee 3. und 4. Nov. 1918

Opracowano na podstawie:

Österreich-Ungarns letzter Krieg 1914 -1918

O Pułku

Na wstępie należy wspomnieć, że dualistyczny charakter monarchii austro-węgierskiej miał również swoje odbicie w strukturze armii. Siły zbrojne monarchii dzieliły się na:

1. Wspólną siłę zbrojną t.j.

a. Armię wspólną (k.u.k. Heer), wraz z rezerwą rekrucką (Ersatzreserve)

b. Marynarkę wojenną

2. C. k. austriacką (k. k. Landwehr) oraz król. węgierską (k. u. Landwehr) obronę krajową, wraz z rezerwą rekrucką i korpusem żandarmerii dla Bośni i Hercegowiny

3. C. k. austriackie oraz król. węgierskie pospolite ruszenie (Landsturm).

Wspólna siła zbrojna podlegała wspólnemu ministrowi wojny, a czasie wojny naczelnej komendzie wyznaczonej przez cesarza, który był najwyższym wodzem.

Kompletowanie jej odbywało się:

a) przez pobór

b) przez wcielenie do szeregów absolwentów szkół wojskowych jako oficerów lub aspirantów oficerskich

c) przez wstępowanie ochotników

d) wyjątkowo przez przyjmowanie dobrowolnie zgłaszających się z obrony krajowej

Obrona krajowa. Zrównana pod względem przeznaczenia i na ogół pod względem organizacji, wyćwiczenia, uzbrojenia i zaopatrzenia z armią wspólną podlegała w Austrii austriackiemu ministerstwu obrony krajowej, na Węgrzech węgierskiemu ministerstwu obrony krajowej.

Wspólny minister wojny był przez odnośne ministerstwa orientowany o stanie liczebnym, wyćwiczeniu itp. obrony krajowej. W razie mobilizacji i w czasie wojny podlegała obrona krajowa pod względem wojskowym komendantom wyznaczonym przez cesarza.

Kompletowanie odbywało się podobnie jak we wspólnej armii z dodatkiem przenoszenia rezerwistów określonego roku służby z armii do obrony krajowej.

Rezerwa rekrucka służyła do uzupełniania stanu liczbowego armii wspólnej i obrony krajowej w czasie wojny. W szczególnych okolicznościach mogły być obie rezerwy rekruckie powołane częściowo do służby czynnej także i w czasie pokoju.

Czas wyćwiczenia rezerwy rekruckiej trwał 10 tygodni.

Pospolite ruszenie służyło do wspierania wspólnej armii i obrony krajowej i podlegało podobnie jak obrona krajowa obu ministerstwom. Pułki piechoty pospolitego ruszenia były wystawiane w czasie wojny i w odróżnieniu od armii wspólnej oraz obrony krajowej w czasie pokoju nie miały żadnych oddziałów kadrowych tylko komendy obwodów pospolitego ruszenia.

Monarchia austro-węgierska posiadała w austriackiej obronie krajowej 37 pułków piechoty obrony krajowej oraz 3 pułki strzelców tyrolskich obrony krajowej. Pułki te tworzyły 15 brygad piechoty austriackiej obrony krajowej oraz 1 brygadę strzelców tyrolskich obrony krajowej. Brygady tworzyły 8 dywizji piechoty obrony krajowej.

C. k. 32 Pułk Piechoty Obrony Krajowej Nowy Sącz (K. k. Landwehrinfanterieregiment Neusandez Nr. 32) został sformowany z dniem 1 października 1901 roku z 3. (byłego Nowosądeckiego Batalionu Obrony Krajowej Nr. 60 sformowanego w 1869 roku) oraz 4. (byłego Tarnowskiego Batalionu Obrony Krajowej Nr. 53 sformowanego w 1869 roku) batalionów polowych 16 Pułku Piechoty Obrony Krajowej Kraków oraz z jednego nowo utworzonego batalionu polowego.

Miejscem stacjonowania sztabu pułku oraz 2 i 3 batalionu był Nowy Sącz natomiast 1 batalion stacjonował w Tarnowie.

Okręg uzupełnień z komendą w Nowym Sączu i ekspozyturą w Tarnowie obejmował powiaty: Dąbrowa (Tarnowska), Gorlice, Grybów, Jasło, Nowy Sącz, Nowy Targ, Pilzno, Tarnów.

Według danych na lipiec 1914 roku Polacy stanowili 91% stanu osobowego pułku (z pominięciem oficerów).

Przydział Pułku w chwili wybuchu wojny: 91 Brygada Piechoty Landwehry; 46 Dywizja Piechoty Landwehry; I Korpus; 1 Armia. Organizacja 1 Armii i umiejscowienie Pułku w jej strukturze w sierpniu 1914 roku.

Do poziomu dywizji Pułk przez całą wojnę pozostawał z tym samym przydziałem z wyjątkiem okresu od 23 stycznia do 1 maja 1915 roku gdy ze struktur 46 Dywizji Piechoty Landwehry przydzielono go w strukturach 91 Brygady Piechoty Landwehry do 14 Dywizji Piechoty wchodzącej w skład Grupy FML Martiny'ego.

Przynależność K. k. LIR 32; K. k. 91. LIBrig.; K. k. 46. LITD do wyższych związków taktycznych.

Od kwietnia 1917 roku pułki piechoty obrony krajowej (Landwehrinfanterieregiments) przemianowano na pułki strzelców (Schützenregiments).

Wyłogi munduru w kolorze gras-grün (trawiasto-zielone). Guziki w kolorze srebrnym z cyfrą arabską 32.

K. k. Landwehr-Infanterie-Regiment Neu-Sandec Nr. 32

K. k. Landwehr-Infanterie-Regiment

Neu-Sandec Nr. 32

Copyright © Grzegorz Liberacki All Rights Reserved